En weer
En weer worden we geconfronteerd met borstkanker.
Ben je zelf nog druk bezig met alles weer op de rit te krijgen, stoppen met Tamoxifen ivm de bijwerkingen en beginnen met andere medicijnen.
Een collega van een andere school waar ik regelmatig mee heb samengewerkt is deze week overleden aan de uitzaaiingen die teruggekomen zijn na haar borstkanker van twee jaar gelden. Zij had borstkanker gekregen net voor mij en alles leek na behandelingen goed te gaan maar sinds oktober vorig jaar is bekend dat zij uitzaaiingen had. Triest, angstig, boos maar vooral triest voor haar en haar gezin.
Ook werden we twee weken geleden geconfronteerd met de mededeling dat de moeder van Ludo ook borstkanker heeft.
Weer het traject van onderzoeken, uitslagen, mogelijkheden van behandeling onderzoeken en beslissingen nemen, pfoe.
Voorlopig voor haar eerst de borstverwijderende operatie en dan zien we daarna wel verder. Voor haar is het "prettig" mij als voorbeeld te hebben, dat merk ik wel. Maar toch is het wel best weer heel confronterend en ik word weer teruggehaald naar mijn hele periode. Wat we wel bewust gedaan hebben is om niet ook naar het Catharina ziekenhuis te gaan maar naar het MMC. Tenslotte allebei goede ziekenhuizen maar daardoor is het traject toch wel anders en niet zo heel erg intens.
Morgen gelukkig al de operatie, dan is dit eerste deel gedaan. We proberen er om heen nog wat afleiding te zoeken, buiten wandelen is heel fijn. En ook al is zij natuurlijk wel onze (schoon)moeder toch voelt het wel degelijk anders als het niet om jezelf gaat.
Tussendoor neem ik ook bewust tijd voor iets leuks, zoals iets maken van het leer dat ik van Karin heb gekregen. Een tas voor haar zelf, een tas voor mij en kleine tasjes voor mijn directe collega's.
